کجا ایستاده ام؟
به بهانه دوساله شدن فیسبوکم
ما از شبی می نویسیم که برما حکم می راند و نمایشی گاهأ ننگین و شرم آور را در پس خود پنهان می کند، بنابراین نوشتار بدل به نوعی ماجراجویی می شود که از ما می خواهد میان اندوه و نیستی یکی را برگزینیم.
طاهر بن جلون - نویسنده تونسی
امروز ۱۴ فروردین سال ۱۳۹۶ است. درست دوسال قبل درچنین روزی فیسبوک من زاده شد. قصد وهدفم را دراولین پست دردو سال قبل بنام [ چرا فیسبوکی شدم ] بیان کرده ام. این مهم که من تا چه میزانی توانسته ام درقصدم موفق شوم ورضایت خاطر مخاطبین صمیمی ام را فراهم کرده باشم بستگی به نظرات دوستان گرانمایه ام دارد، گرچه مثل اینکه شوربختانه عادت کرده ایم کمترنظربدهیم واگرهم هرازگاهی نظری اعلام می کنیم ازسپاس ودرودگویی تجاوزنکند.
در ابتدا نیتم ازراه اندازی فسیبوک بازگو نمودن خاطرات خودم وروایت رویدادهای اجتماعی شهرمان بود. به مرورکه پیش رفتم موضوعات جدیدی به ذهنم رسید ازجمله معرفی شخصیتهای تأثیرگذاردر حوزه علوم انسانی که به غنای فرهنگی جامعه مان یاری رسانده اند وهمچنین طرح و بیان نظرات پژوهشگران علوم دینی که درنوسازی ادیان وآموزه های دینی مؤثر بوده اند، دوستان مهربانی که سیر مطالبی که در فسیبوکم نشر یافته دنبال کرده اند گفته ام را بهتردرک می کنند.
در ادامه دگرگونی درفیسبوکم رسیدم به طرح و بیان مباحثی که که همیشه نسبت به انتشار آنها یک نوع تعهد و التزام درخود احساس می کردم. وظیفه مندی ام نسبت به نشر این موضوعات برآیند بازاندیشی مفاهیمی بود که به نحوی باورهای من از آنها تأثیرپذیرفته بودند .
شکافتن پوسته ضخیم و سمج اعتقاداتی که بر شناختی نقلی استوارند وهیچگونه سازگاری با علوم عقلی ندارند دربادی امرخوفناک و دشواربه نظر می رسید اما واقعیتی است تردید ناپذیر که اثبات ضدیت این اعتقادات کپک زده با حقایق مسلم علمی جزازطریق واکاوی و شک دراین عقاید تسلیم آورامکان پذیر نیست.
خلیفگان حکومت اسلامی با به خدمت گرفتن شریعت اسلام به بیانی اعتقادات واحکام اسلامی برجامعه فرمان می رانند. اعمال این احکام و فرامین اسلامی از پس ۱۴ قرن کهنگی نقض صریح حقوق وآزادیهای فردی آحاد مردم است.عدالت اجتماعی، برابری حقوقی زنان با مردان وآزادیهای اجتماعی را قربانی مسلخ گاه احکام و قوانین اسلامی کردن هیچگونه همخوانی با الزامات یک جامعه دموکراتیک مدرن ندارد.
تعهد والتزامی که ازآن صحبت می کنم با نقادی و تاباندن روشنایی برپهنه تاریکی های این اعتقادات پوسیده مبتنی برتصدیق وتسلیم معنا می یابد. تلاش می کنم این سیاق روشنگرانه و مؤثر را مصممانه دنبال کنم، پس با این حال معلوم شد کجا ایستاده ام.
به بهانه دوساله شدن فیسبوکم
ما از شبی می نویسیم که برما حکم می راند و نمایشی گاهأ ننگین و شرم آور را در پس خود پنهان می کند، بنابراین نوشتار بدل به نوعی ماجراجویی می شود که از ما می خواهد میان اندوه و نیستی یکی را برگزینیم.
طاهر بن جلون - نویسنده تونسی
امروز ۱۴ فروردین سال ۱۳۹۶ است. درست دوسال قبل درچنین روزی فیسبوک من زاده شد. قصد وهدفم را دراولین پست دردو سال قبل بنام [ چرا فیسبوکی شدم ] بیان کرده ام. این مهم که من تا چه میزانی توانسته ام درقصدم موفق شوم ورضایت خاطر مخاطبین صمیمی ام را فراهم کرده باشم بستگی به نظرات دوستان گرانمایه ام دارد، گرچه مثل اینکه شوربختانه عادت کرده ایم کمترنظربدهیم واگرهم هرازگاهی نظری اعلام می کنیم ازسپاس ودرودگویی تجاوزنکند.
در ابتدا نیتم ازراه اندازی فسیبوک بازگو نمودن خاطرات خودم وروایت رویدادهای اجتماعی شهرمان بود. به مرورکه پیش رفتم موضوعات جدیدی به ذهنم رسید ازجمله معرفی شخصیتهای تأثیرگذاردر حوزه علوم انسانی که به غنای فرهنگی جامعه مان یاری رسانده اند وهمچنین طرح و بیان نظرات پژوهشگران علوم دینی که درنوسازی ادیان وآموزه های دینی مؤثر بوده اند، دوستان مهربانی که سیر مطالبی که در فسیبوکم نشر یافته دنبال کرده اند گفته ام را بهتردرک می کنند.
در ادامه دگرگونی درفیسبوکم رسیدم به طرح و بیان مباحثی که که همیشه نسبت به انتشار آنها یک نوع تعهد و التزام درخود احساس می کردم. وظیفه مندی ام نسبت به نشر این موضوعات برآیند بازاندیشی مفاهیمی بود که به نحوی باورهای من از آنها تأثیرپذیرفته بودند .
شکافتن پوسته ضخیم و سمج اعتقاداتی که بر شناختی نقلی استوارند وهیچگونه سازگاری با علوم عقلی ندارند دربادی امرخوفناک و دشواربه نظر می رسید اما واقعیتی است تردید ناپذیر که اثبات ضدیت این اعتقادات کپک زده با حقایق مسلم علمی جزازطریق واکاوی و شک دراین عقاید تسلیم آورامکان پذیر نیست.
خلیفگان حکومت اسلامی با به خدمت گرفتن شریعت اسلام به بیانی اعتقادات واحکام اسلامی برجامعه فرمان می رانند. اعمال این احکام و فرامین اسلامی از پس ۱۴ قرن کهنگی نقض صریح حقوق وآزادیهای فردی آحاد مردم است.عدالت اجتماعی، برابری حقوقی زنان با مردان وآزادیهای اجتماعی را قربانی مسلخ گاه احکام و قوانین اسلامی کردن هیچگونه همخوانی با الزامات یک جامعه دموکراتیک مدرن ندارد.
تعهد والتزامی که ازآن صحبت می کنم با نقادی و تاباندن روشنایی برپهنه تاریکی های این اعتقادات پوسیده مبتنی برتصدیق وتسلیم معنا می یابد. تلاش می کنم این سیاق روشنگرانه و مؤثر را مصممانه دنبال کنم، پس با این حال معلوم شد کجا ایستاده ام.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر